توفیق دعا این است که انسان با دلی شکسته و اشکی جاری و سیمی وصل شده و ناامید از همه جا به سوی خدا دست نیاز دراز کند و از او خواسته‌اش را بخواهد. این توفیق دعا از اجابت آن مهمتر است.

در ادامه آیه اول سوره ابراهیم می‌خوانیم: «بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلَیٰ صِرَاطِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ؛ و به راه خدای پیروزمند ستودنی راه نمایی» در زبان عرب این جمله را بدل می‌گویند! این بدل «إِلَی النُّورِ» است. مثلا می‌گوید احمد آقا پسر حسین را دیدم، یا اینکه می‌گویید علی آن قهرمان کشتی را دیدم، در اینجا پدر حسین